- sürahi
- is. <ər.>1. Su və ya şərab tökmək üçün uzunboğaz şüşə qab. <İbrahim:> Bilmək istəyirəm, bu sürahilərdə nə var? N. V.. <Qaragün> tez-tez yerində o tərəf-bu tərəfə çevrilir, ufuldayır, sürahidəki tünd-al şərabdan piyalə-piyalə içir, yenə rahat ola bilmirdi. M. Rz.. // məc. Şairanə təşbehlərdə gözəlin boyuna, gərdəninə işarə, yaxud incəlik, zəriflik, ağlıq mənasında. Boyun sürahidir, bədənin büllur; Gərdənin çəkilmiş minadan, Pəri. M. P. V.. Bilmədim qədrini günəş camalın; Sürahi gərdənin, çöhrəyi-alın. Q. Z.. Həsənin kobud və nahamar əlləri Sitarənin sürahi əllərinə toxunanda sanki Mənsurun ürəyinə ildırım toxundu. C. C..2. Məhəccər. Vaqif başını artırmanın sürahisindən aşağı sallayıb: – Ay camaat, xan bugünkü dustaqlarının təqsirini . . bağışlayır. Ç.. Telli içəri keçir, Fəridə sürahiyə yaxınlaşır. Ə. M..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.